مطالعه فراوانی ژن های کد کننده انتروتوکسین و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جدا شده از نمونه های سبزیجات و سالاد در استان چهارمحال و بختیاری

استافیلوکوکوس­اورئوس مقاوم به متی­سیلین یکی از اصلی­ترین عوامل نوظهور ایجاد کننده مسمومیت­های غذایی مقاوم به آنتی­بیوتیک در انسان است. باکتری همچنین توانایی تولید انتروتوکسین مقاوم به حرارت را دارد. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی میزان شیوع، الگوی مقاومت آنتی­بیوتیکی و فراوانی ژن­های کد کننده انتروتوکسین در سوش های استافیلوکوکوس­اورئوس مقاوم به متی­سیلین جدا شده از سبزیجات و سالاد انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 485 نمونه سبزیجات و سالاد جمع­آوری و سریعا به آزمایشگاه انتقال داده شدند. به منظور جداسازی استافیلوکوکوس­اورئوس از کشت میکروبی استفاده و سوش های مقاوم به متی سیلین با استفاده از دیسک های سفوکسیتین و اگزاسیلین تایید شدند. الگوی مقاومت آنتی­بیوتیکی و  فراوانی ژن­های کد کننده انتروتوکسین به ترتیب با استفاده از روش های انتشار دیسکی و PCR ارزیابی شدند. میزان شیوع استافیلوکوکوس­اورئوس مقاوم به متی­سیلین در نمونه­های سبزیجات و سالاد به ترتیب 2/7 و 51/8 درصد بود. سوش های استافیلوکوکوس­اورئوس مقاوم به متی­سیلین، بیشترین میزان مقاومت آنتی­بیوتیکی را نسبت به آنتی­بیوتیک­های پنی­سیلین (100 درصد)، کوآموکسی­کلاو (100 درصد)، آمپی­سیلین (100 درصد) و سفتی­راکسون (100 درصد) داشتند. شیوع مقاومت برعلیه ایمی­پنم (52/10 درصد) و کلرامفنیکل (68/23 درصد) کمتر از سایر آنتی­بیوتیک­ها بود. فراوان­ترین انتروتوکسین­های ردیابی شده در ایزوله­های استافیلوکوکوس­اورئوس مقاوم به متی­سیلین، SEA (15/63 درصد) و SEB (26/52 درصد) بودند. حضور همزمان چند ژن کد کننده انتروتوکسین و مقاومت چندگانه برعلیه چندین آنتی­بیوتیک در سوش های استافیلوکوکوس­اورئوس مقاوم به متی­سیلین جدا شده از نمونه­های سبزیجات و سالاد نشان دهنده بروز یک مشکل بهداشتی عمده در این دسته از مواد غذایی است. جلوگیری از تجویز بی رویه آنتی­بیوتیک­ها می تواند خطر استافیلوکوکوس­اورئوس مقاوم به متی­سیلین انتروتوکسین زا را در سبزیجات و سالاد کاهش دهد.